mtcw



Κύριες και Κύριοι,

Σήμερα, με ιδιαίτερη συγκίνηση και περηφάνια παρευρίσκομαι στη δημοσιογραφική διάσκεψη με αφορμή την κυκλοφορία του αναμνηστικού γραμματοσήμου “Ευφροσύνη Προεστού, η κυρά της Λαπήθου ”.

Στα μαθητικά μας χρόνια διδαχθήκαμε για την ιστορία του 1821, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του ελληνισμού, οι οποίοι με τη θυσία τους αποτίναξαν τους Τούρκους κατακτητές. Μια μακρινή χρονολογικά περίοδος από εμάς, της οποίας οι αγώνες μας προκαλούσαν δέος και περηφάνια και παράλληλα, μας δίδασκαν ότι ο ελληνισμός δεν χάθηκε, διότι η φιλοπατρία, η δύναμη και το θάρρος, γυναικών και αντρών, ήταν η αιχμή του δόρατος.

Σήμερα, 200 χρόνια από το 1821 και 47 χρόνια μετά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1974, με πρωταγωνίστρια την Ευφροσύνη Προεστού, διαπίστωσα, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η κυρά της Λαπήθου, όπως επικράτησε να αποκαλείται, σαν μια σύγχρονη Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους, σαν μια σύγχρονη Σουλιώτισσα και Μεσολογγίτισσα, δεν άφησε τα παιδιά της στους αιμοδιψούντες Τούρκους. Δεν λύγισε και δεν γονάτισε μπροστά τους. Μα πάνω απ΄ όλα, δεν πρόδωσε το παιδί μιας ξένης μάνας που σήμερα, ίσως, να ήταν μια μαυροφορημένη πικραμένη γυναίκα, ζώντας ένα μαρτύριο, αυτό της ανάμνησης του παιδιού της.

Η κυρά της Λαπήθου υπέστη το βασανισμό και εξευτελισμό των Τούρκων στρατιωτών, που επίμονα ζητούσαν να μάθουν από αυτή για τους στρατιώτες. Ως μάνα και των δώδεκα, “γεύτηκε” στα 74 της χρόνια , με το χειρότερο τρόπο την τουρκική βαρβαρότητα. Η πνευματική και ψυχική της δύναμη όμως δεν την εγκατέλειψαν και δεν την άφησαν λεπτό να σκεφτεί ότι δεν ήταν η πραγματική τους μάνα.

Το μεγαλείο αυτής της γυναίκας δεν τελειώνει με την κατάπαυση του πυρός το 1974. Το μεγαλείο αυτής της γυναίκας δεν ξόφλησε με την προστασία των στρατιωτών εν καιρώ πολέμου.

Λες και το σύμπαν την ήθελε επίμονα να γίνει ο προστάτης Άγιος των δώδεκα στρατιωτών, που προς τιμή τους, μετά τον πόλεμο, την εντόπισαν και ως πραγματικά παιδιά της πλέον, την είχαν σε ίση μοίρα με τους βιολογικούς τους γονείς. Στους γάμους, στα βαφτίσια, στις χαρές και στις λύπες, πρώτη ανάμεσα σε γονείς και φίλους, αφού κατά κοινή ομολογία τη ζωή τους την όφειλαν σε αυτήν. Τη ζωή τους την όφειλαν στην Ευφροσύνη Προεστού, την Κυρά της Λαπήθου.

Ως Κύπριος Έλληνας, υποκλίνομαι.

Υποκλίνομαι μπροστά στη σύγχρονη αγωνίστρια Ευφροσύνη Προεστού, η φυσιογνωμία της οποίας θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο όλων μας, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι τα Κυπριακά Ταχυδρομεία, Τμήμα του Υπουργείου Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων, θέλοντας να τιμήσουν την Ευφροσύνη Προεστού, με χαρά αποδέχτηκαν την εισήγηση του Δήμου Λαπήθου για να τιμηθεί με την κυκλοφορία αναμνηστικού γραμματοσήμου. Η κυκλοφορία των αναμνηστικών γραμματοσήμων, έχουν στόχο να ,προβάλουν και να αναδείξουν την προσφορά Ανθρώπων που άφησαν το στίγμα τους στην κοινωνία και στην ανθρωπότητα. Αναμφίβολα, η Κυρά της Λαπήθου, η Ευφροσύνη Προεστού, θέτοντας τον εαυτό της σε κίνδυνο, προσέφερε στην κοινωνία μας και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο προς τους νέους αλλά προς όλους τους πολίτες αυτού του τόπου.